Joachim Röhm
الألمانية
REKUIEM PËR MAJAKOVSKIN
Kam ngrënë në një tryezë me vrasësit e tij
Në shtëpinë e pushimit të shkrimtarëve në Dubulti, në Jalta.
Buzëqeshnin dhe flisnin për realizmin socialist,
Ndërsa gjaku i tij skuqte mbi qelqet e makinave,
Mbi xhaketat, karriget, rrogat e tyre,
Mbi fytyrën kuqaloshe të Jermillovit kritik.
I binin gjoksit dhe flisnin për realizmin socialist
Në presidiume me stof të kuq, nën emblema me yll,
Ndërsa atë shtrirë gjerë e gjatë në tokën e zezë
Dimri rus e ngrinte, për ta shkrirë në prill.
Forcë e errët e veshur me rroba socialiste,
Turmë kritikësh xhuxhë, spekulantë, karrieristë
Sulmonin në marshin shekullor të mediokërve :
«Ti ishe i madh, po ne ta hëngrëm kokën.»
Po ja, bronzi i tij në sheshin «Majakovski»
U ngrit dhe i vrenjtur vështroi vitet që vinin.
Pas turmës së vrasësve që i njihte, ai pa
Si retë e para të kundërrevolucionit nxinin.
1975
من: Vepra. Vëllimi i njëmbëdhjetë. Tome 11.
Paris: Editions Fayard, 2002
REQUIEM FÜR MAJAKOWSKI
Ich aß an einem Tisch mit seinen Mördern
Im Schriftstellererholungsheim Dubulti in Jalta.
Sie grinsten und redeten vom sozialistischen Realismus,
Während sein Blut rot über die Autoscheiben floss,
Über ihre Sakkos, Sessel, ihre Börsen,
Über des kritischen Jermilows rotfeistes Gesicht.
Sie brüsteten sich und redeten vom sozialistischen Realismus,
Auf rot drapierten Präsidiumstribünen unter Sternemblemen,
Während er, lang ausgestreckt in der schwarzen Erde,
Im russischen Winter gefror, dass ein April ihn taue.
Finstere Kraft im sozialistischen Gewand,
Kritikermeute aus Zwergen, Spekulanten, Karrieristen
Griff an zum ewigen Marsch der Mittelmäßigkeit:
»Du warst groß, doch wir haben dich kleingekriegt.«
Da stand er dann, in Bronze, auf dem Majakowski-Platz
Und blickte finster auf die Jahre, die kamen.
Nach der Meute der Mörder, ihm wohlbekannt, sah er
In dunklen Wolken heraufziehen: die Konterrevolution.
1975