Hugo Claus

الهولندية

Ronald Brouwer

الأسبانية

WEST-VLAANDEREN

Dun lied donkere draad
land als een laken
dat zinkt.

Lenteland van hoeven en melk
en kinderen van wilgehout.

Koorts en zomerland wanneer de zon
haar jongen in het koren maakt.

Blonde omheining
met de doofstomme boeren bij de dode haarden
die bidden 'Dat God ons vergeve voor
wat hij ons heeft aangedaan'.

Met de vissers die op hun boten branden
met de gevlekte dieren de schuimbekkende vrouwen
die zinken.

Land, gij breekt mij aan. Mijn ogen zijn scherven.
Ik in Ithaka met gaten in mijn vel,
ik leen uw lucht in mijn woorden.
Uw struiken uw linden schuilen in mijn taal.

Mijn letters zijn: West-Vlaanderen duin en polder.

Ik verdrink in u,
land. gij wordt een gong in mijn schedel en soms
later in de havens
een kinkhoorn: mei en kever. duistere lichte
aarde.

© De Bezige Bij & Hugo Claus
من: Gedichten 1948-1993
Amsterdam: De Bezige Bij, 1994
الإنتاج المسموع: Het Beschrijf, 2004

FLANDES OCCIDENTAL

Tenue canción hilo oscuro
País como una sábana
Que se hunde

País primaveral de granjas y leche
Y niños de madera de sauce

País estival y febril cuando el sol
Concibe sus crías entre el trigo

Rubio cerco en torno
A los campesinos sordomudos junto a la lumbre muerta
Que rezan: “Dios nos perdone por
Lo que nos ha hecho”

A los pescadores quemando en sus botes
A los animales con pintas a las espumajeantes mujeres
Que se hunden

País me resquebrajas Mis ojos son añicos
Yo en Ítaca con agujeros en la piel
Prestas tu aire a mis palabras
Acojo en mi lenguaje tus arbustos tus tilos

Mis letras son: Flandes Occidental duna y pólder

Me anego en ti
País serás un gong en mi cráneo y a veces
Más tarde en los puertos
Una bocina: mayo y escarabajo Fosca luminosa
Tierra.

Traducción al español de Ronald Brouwer