Hugo Claus

الهولندية

Marnix Vincent

الفرنسية

WEST-VLAANDEREN

Dun lied donkere draad
land als een laken
dat zinkt.

Lenteland van hoeven en melk
en kinderen van wilgehout.

Koorts en zomerland wanneer de zon
haar jongen in het koren maakt.

Blonde omheining
met de doofstomme boeren bij de dode haarden
die bidden 'Dat God ons vergeve voor
wat hij ons heeft aangedaan'.

Met de vissers die op hun boten branden
met de gevlekte dieren de schuimbekkende vrouwen
die zinken.

Land, gij breekt mij aan. Mijn ogen zijn scherven.
Ik in Ithaka met gaten in mijn vel,
ik leen uw lucht in mijn woorden.
Uw struiken uw linden schuilen in mijn taal.

Mijn letters zijn: West-Vlaanderen duin en polder.

Ik verdrink in u,
land. gij wordt een gong in mijn schedel en soms
later in de havens
een kinkhoorn: mei en kever. duistere lichte
aarde.

© De Bezige Bij & Hugo Claus
من: Gedichten 1948-1993
Amsterdam: De Bezige Bij, 1994
الإنتاج المسموع: Het Beschrijf, 2004

WEST-FLANDRE

Maigre chant trame obscure
terre comme un drap
qui sombre.

Terre printanière de fermes et de lait
enfants de bois de saule.

Fièvre et terre d'été quand le soleil
fait ses petits dans les blés.

Blonde clôture
avec les paysans sourds-muets près des foyers éteints ;
ils prient « Que Dieu nous pardonne
le mal qu'il nous a fait ».

Avec les pêcheurs qui brûlent dans leur barque
avec les bêtes tachetées, les femmes écumantes
qui sombrent.

Terre, tu m'entames. Mes yeux sont des tessons.
Moi en Ithaque, des trous dans ma peau,
j'emprunte ton ciel dans mes mots.
Tes buissons, tes tilleuls séjournent dans ma parole.

Mes lettres sont: West-Flandre, dune et polder.

En toi je me noie,
terre, tu deviens un gong dans mon crâne et parfois
dans le port du soir
une conque marine: hanneton et mai, claire sombre
terre.

Traduction: Marnix Vincent
Paru: Hugo Claus, Poèmes, L’Age d’Homme, Lausanne, 1998.