Antony Heulin

البريتونية

Antony Heulin

الفرنسية

[emañ ret din mont d'ober ….]


emañ ret din mont d’ober ur pok d’ar vugale a-raok bout o lakaet da gousket, evit o diankeniañ a-raok an noz, da gontañ un istorig, ur ganenn pe ur barzhoneg dezhe a-raok an deñvelded

dav e vehe din achuiñ an taolennoù àr ar renk, met re ziwezhat eo ha n’hellan ket livañ hep sklerijenn an deiz, aet eo mouezh toufus an dour-tourmantin a-zoc’h ar stal-livañ ken pell a zo n’em eus ket livet, neoazh livioù a-leizh am eus da zizoleiñ da ergerzhout

mat e vehe din mont d’evañ ur banne en davarn e-tal ma zi, ur werennad muskadit fresk mat pe hini kozh vourbon amerikan, met sur a-walc’h eo aet kuit razh ma mignoned dija

mat e vehe din mont da dreiñ douar ar jardrin, da zouareiñ bokedoù evit kempenn mein-bez ar re a garan, da blanteiñ an avaloù-douar evit an tiad a-bezh, met re zu eo an noz, gwelet e vo ‘benn arc’hoazh

mat e vehe din mont d’ar sonadeg rock alternatif a-barzh ar sal o deus savet e penn ar ru, d’ur rave-party a-barzh ur park bras skwatet, met re skuizh on evit pogotiñ pe lammat e-kreiz ur mor a dud

emañ ret din skarzhañ eoul kozh an tangarr, met re deñval eo ar c’harrdi d’an eur-mañ evit labourat aze

frondigoù ar preti e-tal ma zi zo aet a-benn da dreuziñ dre feutadurioù an ti kozh, met sur a-walc’h eo leun d’ar poent, peogwir e klevan c’hoarzh ar merc’hed a zo filennet é treuziñ ar ru

n’em eus ket re a c’hoant, neoazh, dav e vehe din debriñ un tammig, perak pas harenk mogedet get patatez hag ur bern ognon kriz, met un tamm re bonner eo evit ma sac’h-boued bresk

emañ ret din mont da rakprenañ levrioù, skrivet em eus o zitr àr gorn pajenn gentañ kazetenn hiriv

mat e vehe din bout lennet ur levr nemetañ, met penaos gouiet eo an hini mat hep bout graet un asae get razh ar re arall, er riskl da goll anezhañ da virviken

mat e vehe d’am fri kemmeskiñ get ar frondoù penn marc’hadmat àr groc’hen skañv ar merc’hed yaouank

mat e vehe din kaout soñj ag ar wezh diwezhañ on aet get ur plac’h, a bep gwezh em eus flouret merc’hed, a c’hran o c’hrochen edan ma bizioù c’hoantus d’o dizoleiñ

mat e vehe din mont d’ar c’hoariva àr ar vali, met bep pezh-c’hoari zo kroget, moget sigaretenn ar pompour-pad a glevan éc’h uhelaat, sur a-walc’h en deus kuitaet e bost-labour evit merc’heta un eiltudennez edan porched mont a-barzh an aktourion

mat e vehe din mont d’an ti-butun e-tal ma zi, da brenañ ur segalenn vat, met sur a-walc’h eo bet serret ar stal get ar marc’hadour-butun, peogwir ne zivinan ket mui goulioù ruz ar garotezenn tre ar rideozioù

dav e vehe din mont betak an ti-gar, da brenañ un tiked evit mont da weladenniñ re ar familh a zo àr vord ar mor. Mat e vehe din mont d’ar porzh-houarn da vare c’hoari an trenoù, analeiñ fuel laosket an traktourion-du, neoazh, an holl veajourion zo daet da vout banlevourion, ken abred arall e vez serret an tier-gar bremañ

mat e vehe din selaou ur bladenn, unan gitar klasel, selaou an notennoù lerc’h o lerc’h, selaou bizioù ar sonour é nijal àr seienn ar c’hordennoù

mat e vehe din mont er sine da welet film sioul un oberour ag an oriant pe ur film latino en e yezh kentañ, met sur a-walc’h eo kroget an abadenn gentañ

dav e vehe din mont da brenañ bara evit arc’hoazh vintin, met sur a-walc’h emañ ar baraour é kousket dija a-raok labour an noz

emañ ret din mont da vagañ ar loened get bara kalet an ti, mont da gas dour dezhe, met n’eus ket trawalc’h a c’houleier àr an hent betak ar park

mat e vehe din mont da welet un abadenn dañs hip-hop er festival e kreiz-kêr, met kroget eo an arvest peogwir e klevan dañskrennadoù ar gorollerion àr plañchod an ti

emañ ar yenijenn é tont get an deñvelded, eurüsamant, staliet eo bet ma gwele get liñselioù lin gwenn, me a vourra gran al lin edan ma bizioù treuzwelus gosik, get ar blueg ruz tev ne oa ket implijet dibaoe pell on bet goloet gete ivez

mat e vehe din kantreal e kêr, met glav en deus graet ha risklus eo ar riblennoù, bale edan ar boukailh, sellet doc’h an takennoù dour en em verniañ ha sterenniñ àr ma forpant, ur wezh degouezhet e lein ar ru, divinout ar straedoù a zo kuzhet edan bep post lamp

emañ ret din mont d’ober ur pok d’ar vugale a-raok bout o lakaet da gousket, evit o diankeniañ a-raok an noz, da gontañ un istorig, ur ganenn pe ur barzhoneg dezhe a-raok an deñvelded


treuzet eo ar sklerijenn, ker moan eo daet ma divwenn-lagad

© Antony Heulin
من: Tuléoù- Les Nénuphars
LORIENT: Lerat qui attend, Mai
ISBN: 2-9518261-2-5

[il faut que j’aille...]


il faut que j’aille embrasser les enfants avant qu’ils ne s’endorment, pour les rassurer avant la nuit, que je leur raconte une histoire, une chanson ou un poème avant l’obscurité

il faudrait que je finisse les toiles en cours, mais il est trop tard et je ne peux pas peindre sans la lumière du jour, je n’ai pas peint depuis si longtemps que même l’odeur lourde de térébenthine a quitté l’atelier, pourtant il me reste tant de couleurs à découvrir et à explorer

j’irais bien boire un verre au bistrot d’en face, un verre de muscadet bien frais ou un vieux bourbon américain, mais tous mes amis ont dû déjà partir

il faudrait que j’aille retourner la terre du jardin, que j’aille planter des fleurs pour décorer les tombes de ceux que j’aime, que je plante mes pommes de terre pour toute la famille, mais il fait trop noir désormais, on verra ça demain

J’irais bien au concert de rock alternatif dans la nouvelle salle qu’ils ont construite au bout de la rue, à une rave party dans un grand champ squatté, mais je suis trop fatigué pour pogoter ou sauter au milieu de la foule

il faut que je fasse la vidange de la voiture, mais le garage est trop sombre à cette heure pour y travailler

les odeurs du restaurant d’en face ont réussi à passer par les fissures de la vieille maison, mais il doit être plein à cette heure, parce que j’entends le rire des femmes que l’on séduit traverser la rue

Je n’ai pas très faim, pourtant il faudrait que je mange un peu, pourquoi pas des harengs fumés avec des patates et un tas d’oignons crus, mais c’est un peu trop lourd pour mon estomac fragile

il faut que j’aille commander les livres, j’ai noté leur titre sur un coin de la première page du journal d’aujourd’hui

j’aimerais n’avoir lu qu’un livre, mais comment savoir que c’est le bon sans avoir essayé tous les autres, au risque de le perdre à jamais

j’aimerais encore croiser de ces parfums bon marché, capiteux sur la peau légère des jeunes femmes

je voudrais me souvenir de la dernière fois où j’ai fait l’amour, de toutes les fois où j’ai caressé des femmes, du grain de leur peau sous mes doigts curieux

J’irais bien au théâtre sur l’avenue, mais toutes les pièces sont commencées, je sens monter la fumée de la cigarette du pompier de service, il a sûrement quitté son poste pour draguer une figurante sous le porche de l’entrée des artistes

j’irais bien au tabac d’en face m’acheter un bon cigare, mais le buraliste a dû fermer, parce que je ne devine plus la lumière rouge de la carotte à travers les rideaux

il faudrait que j’aille jusqu’à la gare, acheter un billet pour aller visiter la famille au bord de la mer. j’aimerais aller à la gare à l’heure des manœuvres, respirer le fuel brûlé des locotracteurs, mais maintenant ils ferment les gares si tôt, que les voyageurs sont tous devenus des banlieusards

je mettrais bien un disque, de guitare classique, écouter les notes défiler, entendre les doigts du musicien voler sur le ruban des cordes

j’aimerais aller au cinéma voir le film lent d’un auteur levantin ou un film latino en VO, mais la dernière séance doit être déjà commencée

Je devrais aller acheter du pain pour demain matin, mais le boulanger doit déjà dormir avant le travail de la nuit

il faut que j’emporte le pain dur de la maison pour nourrir les bêtes, leur mettre de l'eau, mais la route est trop mal éclairée jusqu’au champ

J’aimerais bien aller voir un ballet hip-hop au festival dans le centre-ville, mais le spectacle est en cours, puisque je sens les vibrations des danseurs sur le plancher de la maison

le froid vient avec le noir qui tombe, heureusement, ils ont fait mon lit avec les draps de lin blanc, j’aime le grain du lin sous mes doigts presque transparents, ils m’ont aussi recouvert du gros édredon rouge qui n’avait plus servi depuis longtemps

j’irais bien flâner en ville, mais il a plu et les trottoirs sont glissants, me promener sous le crachin, regarder s’amasser et scintiller les gouttes de pluie sur ma veste, une fois en haut de la rue, deviner les rues qui se cachent sous chaque lampadaire

il faut que j’aille embrasser les enfants avant qu’ils ne s’endorment, pour les rassurer avant la nuit, que je leur raconte une histoire, une chanson ou un poème avant l’obscurité


mes paupières sont devenues si fines qu’elles laissent passer la lumière

© Antony Heulin