Jonáš Hájek

Meine Kindheit: ich stehe am Fenster, weine, würde gern hinaus zu den anderen, muss aber Violoncello üben. Rechts von mir stürzt ein Bunker aus Decken ein.
Mein Studium: Wir singen einen Choral in den Bänken des Wahlfachs, ich merke, dass wir mit diesem Kollektivauftritt etwas bewegen, vorstoßen. Ich bin Teil eines starken Bildes.
Themenwechsel ist eine der besten Erfindungen.
Zimmerblumen zum Beispiel. Ich habe eine Pflanze mit lustigen Blättern gekauft, sage Libuše zu ihr, sie steht am Fenster, und ich bin nicht überrascht, als ich feststelle, dass sie ficus lyrata heißt, denn die fleischigen Blätter erinnern in ihrer Form an ein Musikinstrument. Mami, ich sollte üben.

Moje dzieciństwo: stoję przy oknie, beczę, chciałbym iść na dwór z całą resztą, ale muszę ćwiczyć na wiolonczeli. Po mojej prawej ręce wali się bunkier z koców.
Moje studia: na przedmiocie fakultatywnym śpiewamy chorał z ławek, uświadamiam sobie, że dzięki wykonaniu zbiorowemu coś ciągniemy, gdzieś się dostajemy. Jestem częścią silnego obrazu.
Jednym z najlepszych wynalazków jest zmiana tematu.
A więc na przykład rośliny pokojowe. Kupiłem sobie roślinę z zabawnymi liśćmi, mówię na nią Libusza, stoi przy oknie,nie będę zaskoczony, kiedy później się dowiem, że nazywa się  ficus lyrata, bo mięsiste liście przypominają swoim kształtem instrument muzyczny. Powinienem iść ćwiczyć, mamuś.