Yolanda Castaño
LISTEN AND REPEAT: un paxaro, unha barba.
LISTEN AND REPEAT: un paxaro, unha barba.
Todo o ceo está en crequenas. Unha sede intransitiva.
Falar nunha lingua allea
parécese a poñer roupa prestada.
Helga confunde os significados de país e paisaxe.
(Que clase de persoa serías noutro idioma?).
Ti, fasme notar que, ás veces,
este meu instrumento de corda
vocal
desafina.
No patio de luces da linguaxe,
engánchame a prosodia
no vestido.
Contareiche algo sobre os meus problemas coa lingua:
hai cousas que non podo pronunciar.
Como cando te vexo sentado e só vexo
unha cadeira –
ceci n’est pas une chaise.
Unha cámara escura proxecta no hemisferio.
Pronunciar: se o poema é
un exorcismo, un cambio de agregación; algún humor
solidifica para abandonarnos.
Así é a fonación, a entalpía.
Pero tes toda a razón:
o meu vocalismo deixa
moito que desexar.
(Se deixo de mirar os teus dentes
non vou entender nada do que fales).
O ceo faise pequeno. Helga sorrí en cursiva.
E eu aprendo a diferenciar entre unha barba e un paxaro
máis alá de que levante o voo
se trato de collela
entre as mans.