Kyriakos Charalambidis (Κυριάκος Χαραλαμπίδης)
΄Αγαλμ’ Αντινόου
΄Αγαλμ’ Αντινόου
Κυριαρχεί στην αίθουσα ο Αντίνοος
εξ’ αλαβάστρου. η κόμη του δηλοί
ότι χρυσό τη στόλιζε στεφάνι.
Το νωχελές και τρυφερό του σώματος
γέρνει με κοριτσίστικη γλυκάδα
των ξεναγών ν’ ακούσει τα λεγόμενα
για τον Αδριανό. Αυτού ευνοούμενος,
ο πλέον πιστός, θαρρούσε πως αξίζει
σε τέτοιον αυτοκράτορα να δώσεις
και τη ζωή σου, ως και πράγματι έπραξε
με τον εκούσιο πνιγμό του εν Νείλω.
΄Ηταν δεν ήταν είκοσι ετών
και δεν την υπολόγιζε τη ζωή του.
Τώρα που γέρασε μες στο βυθό
Αφήνει κατά μέρος πια την πρόληψη
πως ο πνιγμός θα γίνονταν καλάθι
- αίθουσα μάλλον - προσφορών. τας απαρχάς του βίου του
θυσίασε ο άμυαλος για να χαρίσει
τα μέλλοντά του χρόνια στον προστάτη του.
Ο ευδαίμων Αδριανός ευθύς του κόβει
εξαίσια νομίσματα με τη μορφή του,
του ίδρυσε ιερά, του έστησε παντού
αγάλματα σπουδαία. Πλην ο Αντίνοος,
μ’ όλη τη δόξα που ήπιε, τώρα στέκει
παράμερα στην αίθουσα και κλαίει.
Μόνη παρηγοριά του ετούτο τ’ άγαλμα.
είναι, καθώς ακούει, απ’ τα εμορφότερα.